Dag Schwa’ke #011 · Omdat ik een meisje ben
Halfweg de twintig komt het leven op maandag soms vol enthousiasme de kamer binnen, om op dinsdag met het nodige drama de sfeer te verpesten. Dat ondervinden Schwa’ke (oud-studiegenoot en goede vriend) en ik al geruime tijd. Hoe we dat overleefd hebben? Door er elkaar over te vertellen. We schrijven elkaar wekelijks over de zottigheden op het werk, de gevreesde vragen op het familiefeest en de herkenbare gesprekken onder vrienden. Met een knipoog, uiteraard. Je vindt Schwa’kes brieven terug op Kom, zet u.
Dag Schwa’ke,
Naar het schijnt is er niets vrouwelijks aan.
Het is een lomp geval, eentje dat je vereenzelvigt met Bourgondische mannen met een vilten hoed die op zondag graag wild afknallen. Met een beetje moeite link je het met de koningin van Engeland, maar die kunnen we door haar hoge leeftijd blijkbaar ook niet echt vrouwelijk meer noemen. Tel daar nog eens bij dat mijn exemplaar kakigroen moet zijn en ik heb me ver beneden de grens van het vrouwelijke begeven.
En dat gewoon omdat mijn droomauto een jeep is.
“Als meisje worden we vanaf dag één om de oren geslagen met wat we moeten en niet mogen. Gewoon. Omdat we meisjes zijn.”
Deze week leerde ik dat jeeps genderbepalend zijn. Je kan er niet met een rok met hakken in of uit – of toch niet als je elegant wil blijven. Je kan er onmogelijk mee aankomen op een trouwfeest. Er zitten geen parkeersensoren op. Het is intimiderend voor mannen.
Cynthia Nixon kwam net op het goede moment met ‘Be a Lady They Said’. Als meisje worden we vanaf dag één om de oren geslagen met wat we moeten. Hoe belangrijk het is wat anderen van ons denken. Hoe we ons moeten gedragen zodat anderen ons aardig vinden. Wat wij niet mogen. Gewoon. Omdat we meisjes zijn.
“Jij en ik weten als geen ander dat een cultuur uit taal bestaat. Misschien wil jij al lang een rok aan, maar is het pas oké als iemand het een kilt noemt.”
Ik snap het best: het zit ingebakken in onze cultuur en vaak spreken we de clichés uit omdat ze zo vaak herhaald worden. Ik ben de eerste om toe te geven dat ik me er ook onbewust schuldig aan maak. Veel clichés zijn immers waar en niemand van ons voelt zich veilig als ze ’s nachts alleen over straat loopt. Maar dat betekent niet dat we niet moeten blijven proberen. Jij en ik weten als geen ander dat een cultuur uit taal bestaat. Een zwarte is geen neger, een homo geen janet. Misschien wil ik wel liever sneakers dan hakken, hoewel ze er beide voor zorgen dat ik geen glas in mijn voeten krijg. Of misschien wil jij al lang een rok aan, maar is het pas oké als iemand het een kilt noemt.
Aanvaarding begint met de juiste woorden. Ik wil ze graag voor mezelf kiezen.
Een rok omdat het goed voelt, niet omdat hoort.
Hakken omdat die beter bij de rok passen dan mijn favoriete paar bottines, niet omdat het hoort.
En daar dan een kakigroene jeep bij.
Gewoon. Omdat ik een meisje ben.
Doe me één plezier deze week, Schwa’ke: doe iets ‘typisch vrouwelijk’ wat je al lang hebt willen doen.
Benieuwd naar je ervaring,
Tine
