Trouwen met Blinker
Jaren heb ik naar dit boek gezocht. Jaren. Het kwam immers niet meer in de handel en was enkel nog tweedehands te vinden. Maar kijk: de vele schietgebedjes (en mails van fans naar de uitgeverij, laten we eerlijk zijn) zijn verhoord. Blinker en het Bagbag-juweel is eindelijk weer verkrijgbaar.
Als je tegen de dertig aanloopt, kan je Joren Seldeslachts niet zien of horen zonder “hé, da’s Blinker!” te denken. Zo had ik het er onlangs nog over met een aantal vriendinnen: stiekem hadden we als kind allemaal een crush op die - om het met de gezegende woorden van Carmen Waterslaeghers te zeggen - gespierde stylo. En trouwen met Blinker? Daar hadden we toen geen nee tegen gezegd.
Blinker heeft immers iets wat aantrekt. Tikje rebels. Curieuzeneuzemosterdpot genoeg om zich in nesten te werken. Slim genoeg om er weer uit te geraken. Het zijn de ultieme kenmerken die je jezelf als kind wilde aanmeten als je met een zelfgemaakte katapult in de bomen klom om de grootste pestkop van de wijk te lijf te gaan.
Maar dus: Blinker en het Bagbag-juweel. Nummer twee in een reeks van drie. De barones uit het oude kasteel komt te gaan en laat in haar testament het Bagbag-juweel na aan de plaatselijke dovenschool. Keitof en geestig voor die school, die op het randje van het faillissement staat, ware het niet dat het juweel in kwestie al een aantal decennia foetsie is. Reden te meer voor Blinker om op schattenjacht te gaan.
Wat een feest was dit boek. Het duurde eventjes voor ik helemaal mee was - het boek verwijst af en toe naar voorganger Blinker en de bakfietsbioscoop - maar eens ik was bijgebeend, waande ik mij weer zes. Aangebrande moppen van Blinkers pa (die ik het volledige boek in Warre Borgmans’ stem kon horen babbelen), een ekster die condooms pikt (levensreddende actie, zo blijkt) en een krankzinnige vrouw die in een wit kleed en met een kandelaar mensen aanvalt in het donker - ik herkende alles nog. En ja, dat van die vrouw in dat kleed met die kandelaar in het donker vertel ik nog altijd met veel uitroeptekens als iemand over de verfilming begint. Klein jeugdtrama opgelopen door dat in de cinema te zien, denk ik.
Moet je Blinker en het Bagbag-juweel lezen als twintiger?
Duh. Ja.
Cito presto, avanti avanti!
