Een jaar geen boeken kopen: wat ik las in maart & april
En, Tine, al boeken gekocht dit jaar? Met de hand op het hart: nee. Veel gelezen wel, en daar zit corona zonder twijfel achter. Gebruik ik die hand ondertussen ook om mezelf schouderklopjes te geven? God nee. Mijn favoriete boekhandels zien hun omzet dalen terwijl ik schuldig de centen in mijn volle portemonnee tel. Hier is wat ik in maart en april las. En ook een verhaal over wat ik met mijn centen ga doen in mei.
Stond ik hier in januari nog luid van de toren te blazen dat ik mijn ongelezenboekenstapel in sneltempo zou wegwerken door een jaar geen boeken meer te kopen, voel ik mij vandaag een verrader en een zielenpoot. Mijn favoriete boekhandels zijn dicht. Verplicht. De weinige inkomsten die ze vandaag nog hebben, krijgen ze door vollenbak te draaien en aan huis te leveren. Dat ik dan braaf mijn eigen opgelegde regeltjes volg, voelt verkeerd. En dat is het ook.
Daarom: in mei ga ik het anders aanpakken. Maar laten we het eerst even over de boeken van maart en april hebben. Want wha-ha-haw. Pareltjes, jongens.
The Great Gatsby - F. Scott Fitzgerald
Dit boek ademt Amerika. Het regende oude wijven toen ik deze klassieker twee jaar geleden tijdens mijn eerste bezoek aan de USA oppikte bij een Barnes & Nobles (op zondag!) en de hele sfeer van die namiddag hangt aan deze vast. Misschien daarom dat ik mij wat wazig voelde bij ‘The Great Gatsby’. Al is de kans groter dat dat komt omdat ik de film maar in stukken heb gezien en het een half boek heeft geduurd voor ik besefte dat ik de verhaallijn zelf al in elkaar had gepuzzeld en die voor geen meter overeen kwam met de echte.
Dat zit zo: in mijn ‘The Great Gatsby’ heb je Nick Carraway enerzijds en Jay Gatsby anderzijds. Uit de lessen Amerikaanse literatuur had ik onthouden dat Gatsby een zero was die zich met een nieuwe identiteit en wat liegen in een hero met een groot huis had omgetoverd. Die Gatsby komt echter nooit tevoorschijn op de feestjes die hij geeft – het is een ietwat mytisch figuur die zelf niemand hoeft uit te nodigen om zijn tuin en zwembad alsnog vol te krijgen op eender welke avond. Dus, dacht ik, die Nick Carraway zal uiteindelijk wel claimen dat hij Gatsby is, aangezien niemand die toch lijkt te kennen. Gevolg: Nick, Jay en Leonardo DiCaprio waren in mijn hoofd een en dezelfde persoon.
Tot ik me plots herinnerde dat ik Spiderman ook eens had zien ronddartelen op het scherm...
Bon, lang verhaal kort: Nick is Nick en Jay is Jay en dat had ik pas door toen het verhaal al ver gevorderd was. Mijn versie van het verhaal voelde plots ook veel beter – vergeef mij Francis Scott, steek het gerust op de lange verwachtingen – en ‘The Great Gatsby’ kreeg mij nooit helemaal mee. Verwachtingen zijn nergens goed voor.
Pluk van de Petteflet - Annie M.G. Schmidt
Heeft dit boek nog een introductie nodig?
Ik las ‘Pluk van de Petteflet’ als afwisseling op het intrieste verhaal van ‘A Little Life’. Omdat we in deze coronatijden wel wat vrolijkheid kunnen gebruiken, bracht Pluk redding. Niet alleen mij, maar ook alle Stampertjes, Aagje, meeuwen, bosdieren en een echte krullevaar. Pluks verhalen lezen zo lekker weg dat je zonder moeite vijftig bladzijden verder zit voor je het door hebt. Fijne afwissellectuur, fijne antidote tegen coronastresskes.
A Little Life - Hanya Yanagihara
Officieel benoemd tot het beste boek dat we al met onze boekenclub gelezen hebben. Eentje dat een extra trauma op je bord smijt als je denkt dat je ze stilaan allemaal hebt gehad, maar evengoed leest als een trein door de spanningsopbouw. ‘A Little Life’ is veel, maar in mijn ogen toch niet altijd het meest geloofwaardige verhaal.
In ‘A Little Life’ volgen we de vier New Yorkse vrienden JB, Malcolm, Willem en Jude. Of eigenlijk vooral Willem en Jude – JB en Malcolm krijgen in het begin de nodige aandacht, maar blijken later in het geval loutere plotpoints te zijn. Erg? Eigenlijk niet. Willem en Jude zijn in principe de meest interessante twee van het gezelschap. Met Willem ontmoeten we een acteur die het net als velen wil maken, maar een job in een restaurant als wachtkamer heeft gekozen. Zijn inkomen is net voldoende om er, samen met dat van beginnende en evenmin al te rijke advocaat Jude, een klein appartementje mee te kopen.
Wat volgt, is een relaas van de mannen hun leven – hoe ze terechtgekomen zijn waar ze zitten en hoe ze vandaaruit verder gaan. Bij drie van de vier wijst dat praktisch zichzelf uit. Bij de vierde, Jude, komen we maar met mondjesmaat te weten hoe de vork aan de steel zit. Jude blijkt wat watertjes doorzwommen te hebben, het volgende meestal nog erger dan het vorige. Stuk voor stuk heel visueel beschreven, dus de termen ‘tearjerker’ en ‘meest depri boek ooit’ worden er niet zomaar iedere keer bijgesleurd als deze titel op tafel beland.
Was ik mee? Zeker weten. Ik ben door de eerste twee delen gevlamd, meegetrokken door de echtheid van Yanagihari’s personages en de opbouw die je altijd “allee, nog eentje” doet denken.
Was ik overtuigd? Mwa, niet helemaal. Dit boek kon makkelijk tweehonderd pagina’s korter geweest zijn. Mijn boekenclubcollega’s vonden de herhaling van Judes cirkelgedachtes en -handelingen een mooie onderstreping van zijn karakter, voor mij waren ze echter gewoon dat: herhaling.
Ook: tegenslag in je leven, tot daar aan toe. Maar de hongerige nog-nog-nog van Yanagihara zorgde er uiteindelijk voor dat ik Judes leven wat soaperig vond worden. Trauma, trauma, trauma, trauma en trauma voelen voor mij op den duur te veel als drie keer getrouwd, vijf affaires en acht keer bedrogen met hier en daar nog een miskraam en ontvoering ertussen.
Maar hé, zoals ik zei: ik was de enige die niet geblèt heeft bij deze, dus er moet wel een universele kracht achter zitten. Mijn Goodreads-profiel bewijst trouwens dat ik de enige ben die geen vier of vijf sterren heeft gegeven, dus pak er vooral zelf deze kloefer bij om te zien of hij de hype waard is.
The Story of Antigone - Ali Smith
Een kleine maar heel fijne hertelling van het klassieke stuk van Antigone door Ali Smith.
Stiekem heb ik dit boek er vorige zomer in Malta niet uit gepikt door Ali Smith of mijn interesse voor de Griekse mythologie. Wel door ‘Amateurs’. De vtm-serie is een van de beste verborgen pareltjes die de Vlaamse tv-fictie de voorbije jaren gekend heeft en ik ben al die tijd geïntrigeerd geweest door het stuk dat de toneelvereniging in kwestie voor het Koninklijk Landjuweel wilde spelen. Nooit geweten waar ‘Antigone’ over ging. Tot nu dus.
Deze herwerking is er eentje op kindermaat en met eenvoudig mooie illustraties. Een kleinood dat je uitleest in één zitting en achteraf nog wat blijft hangen met zijn tragediewijsheid. Mooi!
Daantje, de wereldkampioen - Roald Dahl
Ik weet niet hoe educatief verantwoord ‘Daantje, de wereldkampioen’ op vandaag nog is. Van een meesterverteller die over chocoladefabrieken en dromenvangende reuzen vertelt, verwachtte ik niet meteen dat hij stropen de hemel in zou prijzen.
Maar hé, hoofdpersonages Daan en zijn vader stropen enkel de fazanten van een rijke dikzak zonder manieren, dus het is wel oké.
Dat heikel punt in zijn tijd geplaatst (‘Daantje’ werd uitgegeven in 1975) en buiten beschouwing gelaten, is ‘Daantje, de wereldkampioen’ een van Dahls zoveelste zalige vertellingen. Lees dit vooral voor aan je kinderen. Hou ze wel in de gaten als ze achteraf rozijnen in water leggen. Ik zeg het maar.
Miss Marple met vakantie - Agatha Christie
Een leuke whodunit op het zonnige strand van een kustdorpje in West-India: welgekomen afwisseling nummer drie van ‘A Little Life’. Je ziet, ik had veel te compenseren de afgelopen thuisblijfweken.
Agatha Christie smijt je in deze roman van links naar rechts met personages en theorieën. Zoveel dat je de weg wat kwijtraakt. Heel jammer als dit je eerste Christie is, want de grande dame van de detectiveverhalen heeft echt wel betere titels op haar naam staan. Mijn tip: ‘De moord op Roger Ackroyd’. Verplichte lectuur bij ons aan de unief – aan jou om te ontdekken waarom dat zo terecht was.
The Hobbit - J.R.R. Tolkien
Ik kan veel woorden vuilmaken aan dit boek, maar dat ga ik bij dezen lekker niet doen. Kort en bondig: koopt ende leest! Nu!
Als je wil weten waarom ik eerst wél heel zwaar teleurgesteld was, geef ik je een grondige uitleg op Instagram.
Wat ik met mijn centen ga doen in mei
Over de balk gooien. Laten rollen. Uitgeven.
Oké, misschien niet zo drastisch. Maar wel ‘lekker puh’ zeggen tegen mijn plan om dit jaar geen boeken te kopen. De boekenwinkels kreunen onder een crisis die hun deuren al weken gesloten houdt. Het hart van deze boekenliefhebber bloedt en klopt tegelijkertijd te hard voor de boekenboeren die al jaar en dag de mooiste selecties in hun toog leggen.
Foert eeuwiggroeiende boekenstapel inkrimpen. Er komt gezinsuitbreiding.
Ik hoop bij jou ook.
Heb jij onlangs een topboek verorberd dat ik absoluut moet lezen? Nu is het moment om mij te tippen! Ik hoor graag wat je aanraders zijn in de reacties hieronder of op Instagram.
