Er waren eens drie koningen
Samen volgden ze een ster
Die zou hen naar een kerstekind brengen
Maar dat kindje woonde heel, héél ver

De eerste koning had blaren
En een steentje in zijn schoen
Waarom had niemand hem verteld over de gevaren
Van wandelen zonder sokken aan te doen

De tweede koning had het koud
Want hij was zijn sjaal en muts vergeten
Hij zag ook al snel zijn tweede fout
Had de kleermaker hem maar geen wanten zonder vingers aangemeten

En de arme derde koning
Ach, had hij zich maar aan de raad van de koningin gehouden
En kopjes thee gedronken met veel honing
Dan was hij nu niet zo snipverkouden

Zo trokken ze over bergen en door landen
Hoe verder ze gingen, hoe meer de honger kwam
Hadden ze naast de cadeautjes in hun manden
Maar plaats gelaten voor wat soep of een dikke boterham

Wat een ellendige dagen beleefden ze samen
Verkleumd en ziek en zonder een kruimel brood
Ze trotseerden een troep leeuwen en wel drie orkanen
Al ga je van een beetje overdrijven ook niet dood

Na twee weken kwamen ze eindelijk bij het kerstekind
Het sliep vredig en het was lief en goed
De drie koningen schonken het goud en mirre en wierook
En een iets te late nieuwjaarsgroet