Deze boeken moét je lezen in 2019
Eerlijk is eerlijk: 2018 was niet mijn beste leesjaar. Ik dacht dat ik er makkelijk hetzelfde aantal boeken zou doorjagen als tijdens mijn studentenjaren, maar de vrije tijd van een werkmens blijkt toch anders in elkaar te zitten. Voor het eerst in jaren haalde ik dan ook, met spijt in het hart, niet de deal die ik met Goodreads sloot. Toch las ik enkele kleppers die zonder twijfel op jouw leeslijst voor 2019 moeten staan.
1. Het Lortchersyndroom – Dimitri Leue
Meng de ziekte van Alzheimer met de schone woorden van Dimitri Leue en je krijgt dit fijne boekje voor je neus. Leue steekt een vader en zoon bij elkaar die veel meer op elkaar lijken dan ze zelf beseffen en laat ze allebei vertellen. De muziek van vader Lortcher is de rode draad, maar taal is zonder twijfel het thema. Op je lijstje zetten? Het woord is aan Meryl Streep.
2. Of Mice and Men - John Steinbeck
George en zijn zwakbegaafde vriend Lennie dromen van een eigen boerderij. Daarvoor trekken ze al jaren van erf naar erf als seizoenarbeiders om hun spaarboek aan te dikken. Hun droom is jammer genoeg die van velen, die er evenmin in slagen om te ontsnappen uit de vicieuze cirkel.
Amper 100 bladzijden, maar met een wijze levensles: laat de eer aan jezelf. En draag zorg voor elkaar.
3. Waar is Bernadette? – Maria Semple
Is ‘Waar is Bernadette?’ het zotste verhaal dat je zal lezen? Nee. Het einde stelt zelfs een beetje teleur. Waar Semple wel in slaagt, is om je bioritme helemaal door elkaar te halen omdat je jezelf na elk hoofdstuk wijsmaakt dat je er makkelijk nog eentje doorkrijgt voor je gaat slapen. Om vijftig pagina’s later te beseffen dat het halfeen ’s nachts is en je minder dan zes uur later moet opstaan. De perfecte pageturner voor naast het zwembad komende zomer, als je ’t mij vraagt.
3. Harry Potter and the Prisoner of Azkaban – J.K. Rowling
Nadat ik het elfendertigste Engelstalige Harry Potter-interview had gezien zonder ook maar het geringste idee te hebben over welke personages er zopas gesproken was, vond ik de tijd rijp om Harry Potter in het Engels te lezen. De boeken kopen én lezen doe ik uiterst langzaam; elke keer een stukje proeven is altijd beter dan alles in één keer.
Een van mijn vrienden beweerde ooit dat de derde Harry Potter-film de beste is – en daar hebben we jaren lachend over gedaan. Ik denk dat ik hem nu stiekem gelijk moet geven. Maar goed, je weet natuurlijk nooit wat de andere vier boeken geven. Misschien wordt Harry ooit wel familie van Ron en/of Hermione, hoe gek dat momenteel misschien mag klinken.
4. Grote kleine leugens – Liane Moriarty
‘Grote kleine leugens’ ligt in dezelfde pageturnercategorie als ‘Waar is Bernadette?’, alleen zit de verhaallijn stukken beter in elkaar. Op de lokale kleuterschool van Pirriwee zijn vooral de ouders baas en laat nu net in dat erg uiteenlopend clubje een dode vallen. Wie? Daar kom je pas op het einde achter. Wie het gedaan heeft? Goed nieuws: daar kom je enkele alinea’s daarvoor al achter.
‘Big Little Lies’, de gelijknamige serie met Nicole Kidman, Reese Witherspoon en Shailene Woodley in de hoofdrol, was wereldwijd een enorm succes. Zoals met elke whodunit lees je het boek beter voor je de verfilming bekijkt, maar zelfs als je net als ik omgekeerd te werk gaat, stelt Moriarty niet teleur. Het boek kon makkelijk met 100 pagina’s minder gedaan hebben, maar blijft desalniettemin om je aandacht schreeuwen als je iets anders durft te doen. Deze kan ook mee naar het zwembad, komende zomer!
5. Sjakie en de chocoladefabriek – Roald Dahl
Heeft dit zelfs verdere uitleg nodig? Er zijn mensen die zich minachtend kunnen uitlaten over kinderboeken, maar die dien ik sans pardon van antwoord. Kinderboeken hebben levenslessen voor elke generatie, vooral als ze uit het geniale brein van Dahl komen. Sjakie wordt gered van de armoede, Willy Wonka krijgt een familie – de kerstgedachte in iets minder dan 200 pagina’s. Als iemand me nu ook nog zou kunnen vertellen waar ik de oude film op dvd kan vinden (die met Gene Wilder, niet met Johnny Depp), is 2019 helemaal goed gestart.
Geen aanrader: When Dimple Met Rishi – Sandhya Menon
Als je Booktubers volgt of een beetje thuis bent in de YA-wereld, heb je ongetwijfeld al van ‘When Dimple Met Rishi’ gehoord. De Amerikaanse Dimple, afkomstig uit een familie Indische immigranten en gekant tegen alles wat Indische traditie ademt, wordt zonder haar medeweten gekoppeld aan de Amerikaanse Rishi, eveneens afstammeling van Indische immigranten en liefhebber van zijn cultuur. De twee leren elkaar kennen tijdens een zomerkamp voor aspirant-webdevelopers, maar dan komt de aap uit de mouw en wil Dimple niets meer met haar kandidaat-verloofde te maken hebben.
Hoewel Dimple volgens haar beschrijving ondersteboven is van computers en programmeertaal, gaat het boek alleen maar over haar relatie met Rishi, een softe kerel die absoluut niet tegendraads genoeg is om een geloofwaardige tiener te zijn en iedere keer opnieuw op zijn kop laat zitten door een meisje dat geen woord computertaal lijkt te hanteren doorheen het hele boek. Kans gemist, Menon. Natuurlijk zijn jongeren bezig met relaties en seks, maar dat betekent niet dat het hun hele leven beheerst. Een beetje meer ‘nerdiness’ (en een beetje minder egoïsme) had van Dimple een veel aangenamer personage gemaakt.
Dit jaar start ik met een leesdoel dat beter haalbaar is en probeer ik om die stapel ongelezen boeken (het zijn er net geen vijftig, ik schaam me diep) gestaag weg te werken. Uiteraard hoort daar ook bij dat ik die stapel niet nodeloos laat aandikken, en dat doel vind ik eigenlijk nog moeilijker dan het eerste. Met mijn favoriete boekenwinkel op tien minuten fietsen en een tripje naar Londen, met een hotel op wandelafstand van de befaamde Charing Cross Road, zal ik serieus op mijn tanden moeten bijten. Nu, beter een kind met een koopverslaving dan een met een slecht humeur, denk ik dan.
